In Twente krijgt Galileï opnieuw ongelijk
"Luchthaven Twente is megalomane kleine jongensdroom van incapabelen"
"Luchthaven Twente is megalomane kleine jongensdroom van incapabelen"
Het geloof in een zegenrijke Twentse luchthaven kent geen systeem. Het is louter gebaseerd op holle kreten en is lachwekkend.
De kogel is door de kerk. Nederland krijgt er alwéér een onverstandig groot bestuurlijk project bij. Nadat het in december was afgeblazen, gaan de provincie Overijssel en Enschede tóch proberen een van de mooiste beekdalen van Nederland om te toveren tot een commercieel vliegveld met parkeerplaatsen en bedrijventerreinen. Wat groen mag blijven, gaat ‘nieuwe natuur’ heten en gaat af van nieuwe natuur die elders zou worden gemaakt.
De frustratie bij ons burgers is bijzonder groot. Niet omdat we ‘verloren’ hebben, maar omdat bij het proces dat ook hier vooropgezet en zinloos bleek te zijn, alle redelijkheid en alle feiten moesten worden weggevaagd. De domheid en arrogantie waarmee het schijnproces rond de luchthaven is gevoerd, doen beseffen hoe Galileï zich moet hebben gevoeld toen hij voor zijn bestuurders stond.
Onomstotelijk en met alle wetenschappelijke feiten achter zich toonde Galileï aan dat Copernicus gelijk had en de aarde om de zon draait, maar niettemin werd beslist dat het andersom is. Bijna vierhonderd jaar later is Twente zover. Onomstotelijk en met alle feiten achter zich toont de burger aan dat de wetenschappers gelijk hebben en een vliegveld zonder overheidssteun in Twente niet mogelijk is, maar niettemin beslissen de bestuurders dat een luchthaven rendabel is en een zegen voor de werkgelegenheid. Destijds betrof het een botsing tussen wetenschap en geloof. Dat is nu ook het geval.
Maar er is wel een verschil. Het geloof waar Galileï tegen aanliep, had een systeem. De Bijbel is Gods woord en dat moet je letterlijk nemen. Daar kún je nog wat mee. Het geloof in een zegenrijke Twentse luchthaven kent geen systeem. Het is louter gebaseerd op holle kreten. De ‘onderbouwing’ daarbij is zelfs ronduit lachwekkend. Alleen de grondaankoop plus het mogelijk maken daarvan, heeft de bruger al zo’n 100 miljoen gekost. Dat is per Overijselaar 100 euro. Een gezin met drie kinderen heeft dus nú al 500 euro op tafel moeten leggen voor een kinderachtige wens van onverantwoordelijke bestuurders.
En dan moet alles nog beginnen, we zullen nog een veelvoud moeten ophoesten. De ‘ontwikkeling’ en verrommeling zullen niet eens het duurste zijn. Er zal ons veel belastinggeld worden gevraagd voor het verleiden van een exploitant. Deze mag onze ondoordachte dure cadeautjes dankbaar in ontvangst nemen en na een paar jaar de boel op de fles laten gaan. Ons achterlatend met een economische ramp, een vernield landschap en een regio die vijftig jaar in tijd is teruggezet.
Wat de ‘spijkerharde’ voorwaarden’ dat dit niet gebeurt, waard zijn, weten we: ‘Als er voor 1 januari 2008 geen exploitant is gaat de stekker eruit.’ ‘Als er geen breed draagvlak is bij de omliggende gemeentes gaat het niet door.’ ‘Het alternatief De Twentse Basis zal volwaaridg worden gewogen.’ ‘Het besluit wordt niet genomen als er geen sluitende businesscase is.’ Enzovoort, enzovoort. Allemaal ‘spijkerharde voorwaarden’ die geen enkele inhoud bleken te hebben.
Overigens staat onze burgerbijdrage aan de exploitatie al in de plannen te lezen. Het wordt slechts anders benoemd en geplaatst onder termen als grondexploitatie, infrastructuur en compensatieregelingen. Om nog maar te zwijgen van alle kostbare en slepende procedures die nodig zijn om deze megalomane kleine jongensdroom gerealiseerd te krijgen.
Gelukkig is er nóg een verschil met Galileï. De incapabelen die verantwoordelijk zijn voor dit Twentse Noord-Zuidlijnverhaal hebben geen absolute macht. Zij zijn geen ‘Hoge Heer’n woar a’j teeg’n joa mut zegg’n en zwieg’n’. Ze zijn onze werknemers. Wij hebben ze aangesteld via een harde sollicitatieprocedure die ‘verkiezingen’ heet. En ze leven van een salaris dat betaald wordt uit onze portemonnee. En wat doe je met een werknemer die zijn werkgever een bewust verkeerd inzicht van zaken geeft? Die hem onder valse voorwendselen (‘werkgelegenheid’) en met niet gemeende vleierij (‘inspraak’), doelbewust verdraaide onderzoeken, leugens (‘anders gaat het Rijk een vliegveld beginnen’) en volstrekt ongepaste druk (‘statenleden die tegen het vliegveld stemmen zijn medeverantwoordelijk voor onze structurele werkloosheid’), zijn werkgever erg veel geld uit de zak probeert te troggelen voor een privé-statussymbool?
Als je hem al niet wilt ontslaan, dan wacht je tot zijn arbeidscontract is verlopen en neem je andere. Dus Volkskrantlezers in Overijssel, als u bij de komende Statenverkiezingen uw nieuwe werknemer kiest, kies er dan een uit een kleinere en fatsoenlijke partij. Onze drie grote onderbazen zijn onbetrouwbaar gebleken en kennen hun plek niet mee.
Commentaar VOLE

Onomstotelijk en met alle wetenschappelijke feiten achter zich toonde Galileï aan dat Copernicus gelijk had en de aarde om de zon draait, maar niettemin werd beslist dat het andersom is. Bijna vierhonderd jaar later is Twente zover. Onomstotelijk en met alle feiten achter zich toont de burger aan dat de wetenschappers gelijk hebben en een vliegveld zonder overheidssteun in Twente niet mogelijk is, maar niettemin beslissen de bestuurders dat een luchthaven rendabel is en een zegen voor de werkgelegenheid. Destijds betrof het een botsing tussen wetenschap en geloof. Dat is nu ook het geval.
Maar er is wel een verschil. Het geloof waar Galileï tegen aanliep, had een systeem. De Bijbel is Gods woord en dat moet je letterlijk nemen. Daar kún je nog wat mee. Het geloof in een zegenrijke Twentse luchthaven kent geen systeem. Het is louter gebaseerd op holle kreten. De ‘onderbouwing’ daarbij is zelfs ronduit lachwekkend. Alleen de grondaankoop plus het mogelijk maken daarvan, heeft de bruger al zo’n 100 miljoen gekost. Dat is per Overijselaar 100 euro. Een gezin met drie kinderen heeft dus nú al 500 euro op tafel moeten leggen voor een kinderachtige wens van onverantwoordelijke bestuurders.
En dan moet alles nog beginnen, we zullen nog een veelvoud moeten ophoesten. De ‘ontwikkeling’ en verrommeling zullen niet eens het duurste zijn. Er zal ons veel belastinggeld worden gevraagd voor het verleiden van een exploitant. Deze mag onze ondoordachte dure cadeautjes dankbaar in ontvangst nemen en na een paar jaar de boel op de fles laten gaan. Ons achterlatend met een economische ramp, een vernield landschap en een regio die vijftig jaar in tijd is teruggezet.
Wat de ‘spijkerharde’ voorwaarden’ dat dit niet gebeurt, waard zijn, weten we: ‘Als er voor 1 januari 2008 geen exploitant is gaat de stekker eruit.’ ‘Als er geen breed draagvlak is bij de omliggende gemeentes gaat het niet door.’ ‘Het alternatief De Twentse Basis zal volwaaridg worden gewogen.’ ‘Het besluit wordt niet genomen als er geen sluitende businesscase is.’ Enzovoort, enzovoort. Allemaal ‘spijkerharde voorwaarden’ die geen enkele inhoud bleken te hebben.
Overigens staat onze burgerbijdrage aan de exploitatie al in de plannen te lezen. Het wordt slechts anders benoemd en geplaatst onder termen als grondexploitatie, infrastructuur en compensatieregelingen. Om nog maar te zwijgen van alle kostbare en slepende procedures die nodig zijn om deze megalomane kleine jongensdroom gerealiseerd te krijgen.
Gelukkig is er nóg een verschil met Galileï. De incapabelen die verantwoordelijk zijn voor dit Twentse Noord-Zuidlijnverhaal hebben geen absolute macht. Zij zijn geen ‘Hoge Heer’n woar a’j teeg’n joa mut zegg’n en zwieg’n’. Ze zijn onze werknemers. Wij hebben ze aangesteld via een harde sollicitatieprocedure die ‘verkiezingen’ heet. En ze leven van een salaris dat betaald wordt uit onze portemonnee. En wat doe je met een werknemer die zijn werkgever een bewust verkeerd inzicht van zaken geeft? Die hem onder valse voorwendselen (‘werkgelegenheid’) en met niet gemeende vleierij (‘inspraak’), doelbewust verdraaide onderzoeken, leugens (‘anders gaat het Rijk een vliegveld beginnen’) en volstrekt ongepaste druk (‘statenleden die tegen het vliegveld stemmen zijn medeverantwoordelijk voor onze structurele werkloosheid’), zijn werkgever erg veel geld uit de zak probeert te troggelen voor een privé-statussymbool?
Als je hem al niet wilt ontslaan, dan wacht je tot zijn arbeidscontract is verlopen en neem je andere. Dus Volkskrantlezers in Overijssel, als u bij de komende Statenverkiezingen uw nieuwe werknemer kiest, kies er dan een uit een kleinere en fatsoenlijke partij. Onze drie grote onderbazen zijn onbetrouwbaar gebleken en kennen hun plek niet mee.
Commentaar VOLE
Het bovenstaande opiniestuk van Herman Finkers in De Volkrant is evenzeer 1 op 1 van toepassing op vliegveld Eelde.